Rainy days...

Η βροχή έξω πέφτει ασταμάτητα.. Εσύ μέσα στο σαλόνι με μόνη παρέα κάποια κεριά που τρεμοπαίζουν, τη χαζεύεις.. Ακόμα κι αυτές οι στάλες βροχής έχουν παρέα η μία την άλλη.. Ξεκινάνε μαζί το ταξίδι τους, καταλήγουν μαζί στο κρύο έδαφος, η μία δίπλα ή μέσα στην άλλη καιστο τέλος ενωμένες όλες μαζί σαν ένα μικρό ρυάκι, κυλάνε προς το άγνωστο, μαζί.. Κι εσύ μόνη στο σαλόνι με παρέα κάποια κεριά που τρεμοπαίζουν...

superbilly

Τόσο μακριά κι όμως τόσο κοντά..

Αυτό το γέλιο σου μεθά
όποιον βρεθεί να το κοιτά
θάβει τον πόνο και δίνει χαρά
βάζει φωτιά στην καρδιά
Αυτή η ματιά σου διαπερνά
κάθε ψυχή που συναντά
της βάζει χρώμα
την παίρνει αγκαλιά
να μη φοβάται άλλο πια

Κοίτα, η νύχτα πάλι σε κοιτά
κι άσχημη μοιάζει, λίγο μιλά
για να ζηλεύουν τα πουλιά
όταν χαράζει

Αυτή η φωνή σου τραγουδά
όσα ο νους μου δε τολμά
να τα πιστέψει
μα πρώτη φορά
τα βλέπει για αληθινά
Όταν το χάδι σου δειλά
σε κάποιο σώμα περπατά
σβήνει τον κόσμο
και δίνει φτερά
για να πετάξει μακριά

Λεωνίδας Μπαλάφας - ερωτική εξομολόγηση

Who's afraid of flying now?

Δευτέρα βράδυ στο intercity για αθήνα.. Τα φώτα χαμηλωμένα.. έχω ξαπλώσει εδω και καμια ώρα και κοιμάμαι.. απέναντι μου ένασ άλλος κύριος κοιμάται στη θέση του.. το τρένο σταματάει στη δράμα.. κόσμος μπαίνει, κόσμος βγαίνει.. ανοίγει η πόρτα του διαμερισματός μας και μπαίνει ένα...άρωμα.. την ακούω που λέει ότι χρειάζεται φως για να τακτοποιήσει τα πράγματα της.. ευτύχως δε βρίσκει πως ανάβει.. βρίσκει το εισητήριο της.. έρχεται προσ το μέρος μου.. με σκουντάει.. "κοπελιά είναι η θέση μου εδώ".. με ξυπνάει κακήν κακώς, χωρίς ούτε ένα συγγνώμη, ενώ υπάρχουν ήδη δυο θέσεις άδειες και θα μπορούσε να βολευτεί μέχρι να ξυπνήσω.. εξάλλου η επόμενη στάση ήταν στη θεσσαλονίκη, δυο ώρες μακριά.. ένας φίλος της είχε θέση στο διπλανό διαμερίσμα "έχει άδειες θέσεις δίπλα" της λέει αυτός.. "έλα μωρέ να κάτσεις εδώ".. εντάξει λέω θα κάτσουν θα σωπάσουν αφού είδαν ότι δυο άνθρωποι προσπαθούν να κοιμηθούν.. Όχι μόνο δεν σώπασαν αλλά αποφάσισαν να πούνε τα νέα μιας δεκαετίας εκείνη την ώρα!!! και εμείς να είμαστε κουρασμένοι και αυτοί να συνεχίζουν!!! Ήταν πραγματικά η πιο αγενής γυναικα που έχω γνωρίσει ποτέ μου.. και το κακό είναι ότι ειναι εκλεγμένη κάπου στην παρούσα κυβέρνηση!!! Αν όλοι οι εκλογικοί μας αντιπρόσωποι είναι τόσο αγενής και ασεβής, τότε καλύτερα να μασ κυβερνάει το χάος!

(κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με ξύπνησε άλλες δύο φορές για να μου πει ότι θα αλλάξει θέση να μαζευτώ κι εγω!!!!)

Haunetd by the past...

You know when you're young and you only think about love and when love lets you down you make all the mistakes you can and you justify them by thinking that this is your way to prove that you're still wanted and desired and beautiful until you find some other love who'll taught some sense into you? And then time goes by, a month or two, and you find out that you'll have to pay for those mistakes and you think it's just gonna be that one trip to the hospital and then it's over, but you should have known better.. Two years later you have to make the same trip, you have to go through the same pain, or worse, you have to go through this one more time.. And it won't be the last.. And the worst part of it all, is not the pain.. It's the fear that maybe this time you got of the hook, maybe this time it's not the uncurable one, but what about the next time? and the time after that? You have to live with the fear that maybe one day that test will be positive, and that one day one trip to the doctor won't be enough.. THAT is the worst of it all.. And as you think about all your mistakes, you feel so bad and guilty and stupid cause you know that even if you went back in time you'd make them again, because your mind was not what it is now..
So maybe i will be the winner this time, but i can't help being afraid of the next one, because there will be a next one..