Whatever doesn't kill you....

Έχετε μια κόρη, η οποία καλώς ή κακώς αποφάσισε να μείνει μόνη της, κατι για το οποίο εσείς δεν συμφωνείται και δεν σταματάτε να της το υπενθυμίζεται όποτε μπορείτε, και η οποία δουλεύει για σας με το μισθό ενός τετράωρου υπαλλήλου, χωρίς ασφάλεια και ένσημα. Σαν ενήλικες και μεγαλύτεροί της γνωρίζετε πως είτε πληρώνει νοίκι είτε όχι, είναι δύσκολο να τα βγάλει πέρα ειδικά αν κάποια στιγμή πρέπει να πηγαίνει σε κάποιο γιατρό σε εβδομαδιαία βάση και να τον πληρώνει φυσικά, εφόσον είναι ιδωτικός. Αν τώρα κάποια στιγμή χρειαστεί να πάρει 20 εύρω παραπάνω για οποιοδήποτε λόγο, σαν λογικά όντα που είστε τι θα κάνατε? Θα τη ρωταγάτε μήπως από την αρχή αν μπορεί να πληρώσει το γιατρό, αν χρειαζεται κάποια βοηθεία (δεν εννοω φυσικά να τη βοηθάτε σε καθημερίνη βάση, αλλά σαν γονιός να δείξετε ένα τέτοιο ενδιαφερον που και που) και γιαυτό παίρνει τα 20 ευρώ, η θα της λέγατε ότι θα αφαιρεσέτε από τον μισθό της?

Τι θες;

Είναι σπίτι.. Το μόνο που θες είναι μια γλυκιά καληνύχτα.. Να τον ακούσεις να σου μιλάει με εκείνη τη γλυκιά φωνή που σου μίλαγε χτες.. Ή έστω απλά να σου μιλάει.. Να καταλάβεις ότι του έλειψες.. Το μόνο που παίρνεις όμως είναι ένα ξερό καληνυχτα μέσα από τον υπολογιστή.. Ένα ξερό και ξένο καληνύχτα.. και πας και πάλι για ύπνο με δάκρυα στα μάτια..

Λείπεις...

Είσαι μόνη σ'ένα σπίτι και κάνεις μια λάθος κίνηση και δεν μπορείς να κουνήσεις και φοβάσαι και θέλεις να πάρεις ένα και μόνο άτομο που ξέρεις ότι δε θα σου θυμώσει να του το πεις αλλα δεν μπορείς και σε πιάνουν τα κλάματα και πονάς και τρομοκρατείσαι και οι τεσσερις τοίχοι κλείνουν γύρω σου και δεν μπορείς να ανασάνεις και το μόνο που σκέφτεσαι είναι αν θα τον αφήσουν τελικά να πάει να ξεκουραστεί και πόσο θα ήθελες να άνοιγε η πόρτα και να είναι αυτός και τότε ακούς το τσίριγμα των φρένων από έξω και κοιτάς ενστικτωδώς από το παράθυρο νομίζοντας ότι ήρθε σπίτι όπως παλιά μόνο και μόνο για να δεις ένα αυτοκίνητο που δεν ξέρεις και να συνειδιτοποιήσεις ότι δε θα ξαναέρθει στο σπίτι σας για πολύ καιρό ακόμα και αφήνεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από το κύμα συναισθημάτων που τόσο καιρο έπνιγες μέσα σου και κοιμάσαι τελικά με δάκρυα στα μάτια..

Κι από το άλλο...

Μια παραλία.. Ένα τραγούδι.. Ένας ψίθυρος.. Δυο βλέμματα.. Δυο ανείπωτες λέξεις.. Ένα φιλί.. Μια φωτογραφία.. Ένα τηλεφώνημα..

Στιγμές που θα κρατήσουν για πάντα..

Merphy's law..

Εδώ και δύο χρόνια δεν είχαμε ιντερνε στο σπιτι.. Τώρα που έμεινα μόνη μου το χρειαζόμουν για να ξεχνιέμαι.. Ήμουν όλη μέρα μέσα και μου 'ρχόταν να τρελαθώ γιατί δεν είχα τίποτα να κάνω. ήθελα να βγω και δεν είχα παρέα, ήθελα να μιλίσς σε κάποιον και δεν είχα κανέναν.. Αποφάσισα λοιπόν να βάλω ίντερνετ.. Από αυτά που δίνουν οι κινητές τηλεφωνίες για να μην περιμένω και δυο μήνες μέχρι να συνδεθεί... Έβαλα λοιπόν.. Από εκείνη τη μέρα δεν έχω κάτσει καθόλου μέσα στο σπίτι να το χαρώ.. Είμαι όλη μέρα έξω και όταν γυρνάω είμαι τόσο κουρασμένη που δεν έχω όρεξη για ιντερνετ.. Καλύτερα βέβαια γιατί έτσι ξεχνιέμαι, δεν σκέφτομαι, δεν βάζω τον εαυτό μου στη διαδικασία τι κάνει τώρα, είναι καλά, θα με πάρει τηλέφωνο, θα βγει κλπ κλπ κλπ...
Ο νόμος του μέρφυ λοιπόν : αν θέλετε κάτι να γίνει πολύ, κάντε το αντιθέτο :P

Όλο και κατι θα λείπει...

Όταν σ’είχα πρωτοδεί κάτι στη ζωή μου ειλικρινά είχε παιχτεί
Κάτι είχε συμβεί μα δεν το χα καταλάβει
Όταν έβγαλες φωνή μπορώ να πω πως αρχικά είχα σοκαριστεί
Το μήνυμα εστάλη μα δεν το είχα λάβει…

Είχαν περάσει μέρες και σε αναζητούσα
Ήθελα να σε δω μα δυστυχώς δεν μπορούσα
Και πήρα πρέφα τότε πως είχα τρελαθεί
Η μοίρα μας μάς έφερε στο ίδιο τραπέζι
Και εκεί ακριβώς κατάλαβα μαζί σου τι παίζει
Mπορώ να πω γλυκά σε είχα ερωτευτεί

Τρέμουν τα πόδια μου όταν μου μιλάει
Νιώθω αμήχανα όταν στα μάτια μου με κοιτάει
Συνήθως δεν ακούω το τι με ρωτάει
Γιατί απλά φαντάζομαι πώς θα ‘ταν αν με φιλάει

Και λιώνω…

Νιώθω το χρόνο όμορφα να κυλάει, για μια δόση σταματάει
Όποτε χαμογελάει είναι σαν άγνωστου ζωγράφου ζωγραφιά που γελάει
Βλέπω την αύρα της σιγά σιγά να με γαργαλάει..

Με κάνει ευάλωτο αλλά “δε γ……” , ό,τι κ αν της πω αυτή δεν παρεγηγιέται..
Αντιθέτως λέει ότι ευχαριστιέται που ‘μαι εδώ, κ ότι το κλίμα που επικρατεί είναι ποθητό

Επιθυμώ να της πω όλα αυτά που ποθώ, μα δεν μπορώ το κρατώ λες κ είναι μυστικό
Ψάχνω ρυθμό στο πιοτό,μήπως βγάλω μιλιά
Μήπως και καταφέρω να τα πω έστω ψυθιριστά,
Πως ….

Όταν σ’είχα πρωτοδεί κάτι στη ζωή μου ειλικρινά είχε παιχτεί
Κάτι είχε συμβεί μα δεν το χα καταλάβει
Όταν έβγαλες φωνή μπορώ να πω πως αρχικά είχα σοκαριστεί
Το μήνυμα εστάλη μα δεν το είχα λάβει

Κάποιες φορές που βγαίνουμε μού ντύνεται σαν χίπισσα
Όπως κ να χει εγώ την βλέπω πάντα σαν πριγκίπισσα
Η τύπισά μου ήρθε σαν πουλί από το νότο
Πώς στο διάολο κελαηδάνε εκεί για να της πω τι νιώθω..

Εγώ κολάω, κ αν κολάω δύσκολα ξεκολάω
Δηλώνω έμμεσα με λέξεις ότι την εκτιμάω
Μήπως και καταλάβει ότι πετάω σαν αεροπλάνο
Κ έτσι μ’αφήσει να εργαστώ μες στο δικό της πλάνο

Τα χάνω όποτε φεύγει μα έχω υπομονή
Πόσο θα ήθελα γλυκιά μου να σου κάνω παιδί
Να φτιάξω μια γλυκιά ατμόσφαιρα και να σου πω ξεντύσου
Κ η γλώσσα μου να κάνει βόλτα σ’όλο το κορμί σου

Μαζί σου, στην κόλαση μα αυτό είναι σχήμα λόγου
Ξέρω πολλούς που ζήσανε ζωή ταινίας τρόμου
Ντωντώ μου.. έλα μαζί μου απόψε γλυκιά μου
Εύχομαι αν γίνουν όλα αυτά να μην τραβάω τα μαλλιά μου

Είχαν περάσει μέρες και σε αναζητούσα
Ήθελα να σε δω μα δυστυχώς δεν μπορούσα
Και πήρα πρέφα τότε πως είχα τρελαθεί
Η μοίρα μας μάς έφερε στο ίδιο τραπέζι
Και εκεί ακριβώς κατάλαβα μαζί σου τι παίζει
Μπορώ να πω γλυκά σε είχα ερωτευτεί

Στίβω το μυαλό μου μήπως βρω κάτι γαμάτο
Αλλά που τέτοια τύχη έχω ρίξει τον πήχη
Το στόμα δεν ανοίγει παρά μόνο όταν φύγει
κ όταν φύγει είναι αργά και εκεί παθαίνω ζημιά (δις)

Όταν σ’είχα πρωτοδεί κάτι στη ζωή μου ειλικρινά είχε παιχτεί
Κάτι είχε συμβεί μα δεν το χα καταλάβει
Όταν έβγαλες φωνή μπορώ να πω πως αρχικά είχα σοκαριστεί
Το μήνυμα εστάλη μα δεν το είχα λάβει

Είχαν περάσει μέρες και σε αναζητούσα
Ήθελα να σε δω μα δυστυχώς δεν μπορούσα
Και πήρα πρέφα τότε πως είχα τρελαθεί
Η μοίρα μας μάς έφερε στο ίδιο τραπέζι
Και εκεί ακριβώς κατάλαβα μαζί σου τι παίζει
Mπορώ να πω γλυκά σε είχα ερωτευτεί

-Professional Sinnerz, Όταν σε είχα πρωτοδεί

Photo finish

Slaves, Hebrews born to serve, to the pharaoh
Heed To his every word, live in fear
Faith Of the unknown one, the deliverer
Wait, Something must be done, four hundred years

So let it be written
So let it be done
Im sent here by the chosen one
So let it be written
So let it be done
To kill the first born pharaoh son
Im creeping death

Now, Let my people go, land of goshen
Go, I will be with thee, bush of fire
Blood Running red and strong, down the nil
Plague, Darkness three days long, hail to fire

So let it be written
So let it be done
Im sent here by the chosen one
So let it be written
So let it be done
To kill the first born pharaoh son
Im creeping death

Die by my hand
I creep across the land
Killing first born man
Die by my hand
I creep across the land
Killing first born man
I Rule the midnight air the destroyer
Born, I shall soon be there, deadly mass
I, Creep the steps and flood final darkness
Blood, Lambs blood painted door, I shall pass

So let it be written
So let it be done
Im sent here by the chosen one
So let it be written
So let it be done
To kill the first born pharaoh son
Im creeping death

-Metallica, Creeping Death

Here without you...

Stars shining bright above you
night breezes seem to whisper I love you
Birds singin' in the sycamore tree
Dream a little dream of me.

Say "nighty night" and kiss me
just hold me tight and tell me
you'll miss me.
While I'm alone and blue as can be
Dream a little dream of me.

Stars fading but I linger on dear
still craving your kiss
I'm longing to linger til dawn dear
Just saying this:

Sweet dreams til sun beams find you
sweet dreams that leave our worries behind you.
But in your dreams whatever they be
dream a little dream of me.

-The mamas and the papas, "dream a little dream"