Introduction

Introduction

Introduction

Close your eyes and begin to relax. Take a deep breath, and let it out slowly. Concentrate on your breathing. With each breath you become more relaxed. Imagine a brilliant white light above you, focusing on this light as it flows through your body. Allow yourself to drift off as you fall deeper and deeper into a more relaxed state of mind. Now as I count backward from ten to one, you will feel more peaceful, and calm. Ten. Nine. Eight. Seven. Six. You will enter a safe place where nothing can harm you. Five. Four. Three. Two. If at any time you need to came back, all you must do is open your eyes. One.
Regression

Friday, September 27, 2013

If I lay here....


Snow Patrol - Chasing Cars

I was made for you....


All of these lines across my face
Tell you the story of who I am
So many stories of where I've been
And how I got to where I am
But these stories don't mean anything
When you've got no one to tell them to
It's true...I was made for you

I climbed across the mountain tops
Swam all across the ocean blue
I crossed all the lines and I broke all the rules
But baby I broke them all for you
Because even when I was flat broke
You made me feel like a million bucks
You do
I was made for you

You see the smile that's on my mouth
It's hiding the words that don't come out
And all of my friends who think that I'm blessed
They don't know my head is a mess
No, they don't know who I really am
And they don't know what
I've been through like you do
And I was made for you...

All of these lines across my face
Tell you the story of who I am
So many stories of where I've been
And how I got to where I am
But these stories don't mean anything
When you've got no one to tell them to
It's true...I was made for you

Brandi Carlile - The story

Monday, September 23, 2013

Live.. Laugh... Love....

Αλλάξαμε σπίτι, γίναμε κριτές, χρονομέτρες, roadbookoves, σχεδιάσαμε αγώνα, παντρέψαμε όλους τους φίλους μας, και έχουμε να παντρέψουμε άλλους τόσους μέσα στο χρόνο, κλείσαμε τα τριάντα, βρήκαμε το γατούλι μας το snarf, γιορτάσαμε, γελάσαμε, μαυρίσαμε... Τόσα υπέροχα πράγματα έγιναν αυτά τα χρόνια...

Κι όμως για κάποιο λόγο επισκιάζονται όλα από την δυστυχία, τον πόνο, που σου προκαλούν οι αδικίες της ζωής... Πρώτα ο αγαπημένος μου πάππους, μετά από λάθη του γιατρού του, μας έφυγε. Μετά ο Τασούλης δεν άντεξε παραπάνω τον καρκίνο και αποφάσισε να μετακομίσει εκεί ψηλά. Τώρα ο Παναγιώτης παλεύει με τη λευχαιμία...

Νέοι άνθρωποι (γιατί και ο παππούς μου μικρός θεωρούνταν στις μέρες μας, 65 χρόνων) φεύγουν και το μόνο που έχεις να τους θυμάσαι είναι οι αναμνήσεις. Νέοι άνθρωποι αρρωσταίνουν και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους δίνει κουράγιο..

Και μετά η ζωή συνεχίζεται... Θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε σε αγώνες, θα συνεχίσουμε να γράφουμε roadbook και να σχεδιάζουμε αγώνες, θα συνεχίσουμε να παντρεύουμε τους φίλους μας, να μεγαλώνουμε, να γιορτάζουμε, να γελάμε... Θα συνεχίσουμε γιατί πρέπει να ζήσουμε.. Γιατί θέλουμε να ζήσουμε.. Γιατί αυτοί θα ήθελαν να ζήσουμε και να κάνουμε όλα αυτά που αυτοί δεν έκαναν...

Γι'αυτό σταματήστε να γκρινιάζετε για τα προβλήματα που μπορεί να έχετε, γιατί πραγματικά είναι μηδαμινά μπροστά στην αρρώστια και στο θάνατο, και ΖΗΣΤΕ, ΓΕΛΑΣΤΕ, ΑΓΑΠΗΣΤΕ!!!!!